Sağlık Bakanlığı, dün gece “Türkiye de bir kişi coronavirüslü çıktı, yurt dışına gidip, gelen kişi, tedavi sürecine alındı ve durumu iyi” dedi.

Hay demez olaydı.

Marketlerin raflarında, ne kolonya kaldı, ne sirke, ne te ıslak mendil, ne de kuru tuvalet kâğıdı.

Gören, bundan sonraki hayatımızı coronovirüslü hayat olarak geçireceğiz sanır.

Arkadaş, bu virüs zıkkımın bulaşacağı varsa, önce onu birisinin taşıması gerekiyor.

Sonra o taşıyan kişinin sana yaklaşması veya onunla aynı ortamda bulunman gerekiyor.

En sonunda ise adamın senin oranı buranı ellemesi, öpmesi, sana sarılması veya hiç olmadı yüzüne karşı hapşırması gerekiyor.

Sigara kullanıyorsan, yemene, içmene dikkat emmiyorsan, temizlik anlayışın yoksa zaten kork.

Ama sadece coronovirüsünden korkma, bunları yapıyor ve yapmıyorsan zaten ölümle burun burunasın.

Sebebi ama corona, ama torona, ama berona.

Durun asıl konuyu kaçırmadan yazayım.

Coronavirüsü çıkan kadar elini suya sokmayan, sabuna dokunmayan, ayaküstü yemekle, içmekle, tüketmekle, ömrünü zaten tükettiğini farkında olmayanların, şu ölüm korkusuna bakın.

Marketin raflarında fasulye de kalmamış, makarnada kalmamış, tereyağı da.

Hani ülkede savaş olsa, seferberlik ilan edilse ancak bu kadar erzak toplama, tedarikçi firma olma özelliği olur.

Corona virüsü, kapılanı hemen öldüren bir virüs değil.

Tedavisi var.

Tedavi olup da iyileşenlerin sayısı, iyileşemeyip ölenlerin sayısından kat ve kat daha fazla.

Ama Allah’ın bir kulu da çıkıp, hasta olsanız da, sonunda illa ölüm yok demiyor, diyemiyor.

Erken tanı, hemen tedavi sürecinin bu virüsün ölüm riskini yüzde bilmem kaç oranında azalttığını söyleyemiyor.

O değil de, asıl komik olanı 9 yaşına kadar olan çocuklarda ölümcül etkisi olmadığı halde, çocukları için endişe edenlere ne demeli?

Gelin itiraf edelim, günahlarımızın affı için Allah’a dua edelim.

Coronavirüsünü bahane etmeyelim.

Ölümden korkmamızın sebebin kalmasın!