Medyanın içine düştüğü son durum gerçekten işler acısı. 

Koca medya şirketleri, İletişim Fakültelerini bitiren gençleri muhabir vs. gibi işlere almak yerine, kazandıkları milyonları ceplerine indirmeyi tercih ediyorlar.

Bunu nasıl beceriyorlar?

Reklam almaya yani para kazanmaya gelince kendilerini büyük, en büyük, çok büyük medya şirketi olarak tanıtmayı tercih ediyorlar, iş eleman almaya gelince kendilerini çaresiz, küçük, maddi zorluk içinde medya şirketi olarak tanıtmayı tercih ediyorlar.

Büyüklük edasıyla aldıkları milyonluk ilanları ceplerine indirdikten sonra, bir elin beş parmağını geçmeyecek kadar çalışanı bünyesinde barındırıyorlar.

Medya şirketi ya, haberi nasıl bulacak, programı nasıl yaratacak.

Alıyor GSM operatöründen bir numara, ‘Çekin Gönderin, Yayınlayalım Görün, Haber Verin Haberiniz Olsun’ güzel laf kalabalığıyla, elinde cep telefonu olan herkesi muhabir ama beş para maaş ödemediği, SSK’sını yatırmadığı, yol, yemek vermediği ve hatta eline sağlık al sana para demediği bir sistemini kuruyor.

Bu sistemin içine girenler, elinize kaç bin TL verdiğiniz telefonunuzla, bedava, gönüllü, daha doğrusu enayi muhabir olduğunuzun farkında mısınız?

‘Ne olacak canım gönderelim’ dediğiniz, ‘Her şey para değil’ dediğiniz sistemin içinde milyonların döndüğünün farkında mısınız?

Gönüllü olarak gönderdiklerinizle, bu işin üniversite sıralarında eğitimini alan birçok üniversiteli gencin işsiz kaldığının farkında mısınız?

Bu sizin çocuğunuz da olabilir, torununuz da olabilir!

Gazeteciliğin temeli muhabirliktir, muhabirlikte öyle gönüllü yapılacak iş değildir.

Bilgi ister, emek ister ve karşılığında da para ister.

İçinde muhabirlik duygusunu tutamıyorsanız en azından şunu yapın, gönderin ne çektiyseniz o GSM numaralarına ama altına şunu da ilave edin, ‘Yayınlananız halinde, tarafıma 3 Bin, 5 Bin TL ödemeyi kabul etmiş sayılırsınız’

Bu sizin gazetecilik sıfatı kazanmanıza yetmez ama ENAYİ durumunda olmanızı önler!