0-6 yaşın önemini artık hepimiz biliyoruz diye düşünüyorum.Önemli ama neden?Bir çok neden ve örnek sayabileceğimiz belki de kişiliğimizin temellerini attığımız bu yaşlarda bilinç altı sembollerimiz oluşur.Bu sembollerle arkadaşlarımızı,çevremizi,eşlerimizi seçer,doğru yanlış  bir çok yola girer,aslında pembe ya da buğulu gözlükleri seçeriz.Evet,anne ve babalarımız da birer semboldür bizim için ve inanın bir anne babanın sizin için anlamını hiç bir durum değiştiremez,hayatınız üzerinde etkisi sandığınızdan daha büyüktür.Kendinize eş olarak seçtiğiniz hayat arkadaşınıza baktığınızda mutlaka anne babalarınızla benzerliklerini ya da tam zıt yönlerini göreceksiniz.Çünkü ya aynı sembolü aradınız ya da tam tersini!

Konumuz çocuklarımız olduğuna göre onlar için nasıl bir sembol olduğumuzu değerlendirelim istiyorum.Temel bir kaç kavramı ele almak gerekirse; ‘arkadaş,korku,sevgi ve bağlılık,etkisiz eleman’

Siz bunlardan hangisi olarak tanımlarsınız kendinizi?

Arkadaş ebeveyn: Belki de doğru bilinen yanlışların başında gelmektedir.’Biz çocuğumla arkadaş gibiyiz…’ Arkadaşın tanımını biliyorsunuz değil mi? Arkadaş demek birbirini yakından tanıyan ve birbirine karşı sevgi, dostluk ve anlayış gösteren ya da bir işte birlikte bulunan kişidir.Çocuklarımız sosyal ortama girdikleri günden beri çeşitli arkadaşlıklar edinirler,kendilerini iyi hissettikleri ilk ortamda paylaşımlara başlarlar.Ama bir tane anne babası vardır.Arkadaşlık keyfi,bazen süreli,şartlı ve de eşittir.Bu noktada hayatına eşlik eden,etkili bir ebeveyn onun ihtiyaçlarını karşılayacaktır.Bu noktada iyi bir dinleyici olmak,yerinde ve talep edildiğinde seçeneklerle yol gösterici olmak yeterlidir.
 
Korku salan ebevyn: ‘Bir daha böyle yaparsan,seni buraya getirmem’. Korku salmak için ateşle üzerine yürümenize gerek yok.Ödül-ceza ve tehdit yöntemleriyle sözünüzü geçirmeye çalışmak sizi korku sembolü haline getirebilir.Kendi çocukluğumdan hatırlıyorum,bazı çocuklar okul bahçesinde düştüğü zaman paramparça olan dizlerine bakıp canının acısından değil,çorabı yırtıldı diye annem kızacak korkusuyla ağlardı.Ebeveyn korku salan değil,tüm korkuların yanından dindiği kişi olmalı.Cesaretini yeniden topladığı,yolunu kaybettiğinde haritanın elinde olduğunu bildiği,özgür bırakılsa da özünden kopamayacak şekilde kendi isteğiyle bağlılık duyduğu kişi olmalı.Çocuğunuza kendinizi doğru şekilde ifade ederseniz,istikarlı olursanız,kararlı ve basit cümlelerle yerinde kurallar koyarsanız bunu yaşam disiplini haline getirebilirsiniz.Bu kurallar olay sırasında değil,önceden koyulmuş olmalıdır.
 
Sevgi ve bağlılık duyulan ebeveyn: Başlık bile nasıl içinizi ısıtmaya yetiyorsa,çocuklarınız için de bir ömür yetecek olan budur.Sevgi ve bağlılık ne maddi koşullardan etkilenir ve mesafelerden.Bir çocuğun üstüne düşmekle onunla ilgilenmek farklıdır.Bu konu aşka gelince bile böyledir.Birinin üstüne düşünce istemeden de olsa kişisel alanını daraltırsınız,ama ilgilenmek ihtiyaçlarını sevgi yoluyla gidermektir,aranızda bağ oluşturur.İlişkinize keyif ve ahenk katar.Kendinizi birine beni unutma diyerek hatırlatamazsınız,sizi unutmayacağı şeyler yapmış olmalısınız!

Annem babam kızar korkusundan değil de,ailemi bunun için üzmeye değmez duygusuyla doğru ve yanlış arasında seçim yapabilen çocuk,hem özgür hem de köklerine sevgiyle bağlı bir birey olmuştur.O zaman ne mutlu size.Sevdiğimiz kişiye olan bağlılığımız ona saygıyı da beraberinde getirir.Evde anne-baba birlikte uyum içerisinde tek bir otorite olmalıdır.Roller yaşam boyu değişmemelidir,o sizin çocuğunuz,birlikte dünyaya getirdiniz ve otoriteniz de birlikte kurulmalıdır.Evde tek otorite anne,ya da baba olan ailelerde farklı sorunlarla karşılaşabiliyoruz.
 
Etkisiz eleman ebeveyn: Belki sizden korkmuyor,sizi seviyor,maddi ihtiyaçlarını karşılıyor,sonuçta annesi ve babasısınız ama kimsenin,hele günümüzde hayatında etkisiz elemana yer yok artık.Sevgi kulaklara ya da gözlere değil,kalbe inandırılmalıdır.Kalbe girmek ise zaman,ilgi,çaba ve süreklilik ister.Çocuğunuzun sosyal hayatı,ilgi alanları,alışkanlıkları,korkuları,hayalleri,başlangıçları noktasında anne-baba olarak farkında olan,işin içinde olan bir tutum sergilenmelidir.Sizden uzaklaştıkça kaybolan bir çocuğu geri getirmeniz zordur.Kendileri okumadıkları için üniversite öğrencisi olan çocuklarıyla rolleri değişen anne babalar var.Çocuk aile üzerinde öylesine bir hakimiyet kurmuş,aileye göre onun bütün kararları öylesine doğru ki!Hem hayatta farkında olmadan çok fazla sorumluluk veriyorlar hem de kendine olan bu bilinçsiz,temeli sağlam olmayan özgüven nedeniyle hata yapmasına zemin hazırlıyorlar.Etkisiz elemana kimse saygı duymaz,sadece var diye arada bahsi geçer o kadar…Her çocuk etkili bir anne baba ile büyümeye ihtiyaç duyar,en sağlıklısı da budur.
 
Kökleri sizde olan dallanıp budaklanmasına müdahale etmediğiniz bir ağaç gibi düşünün çocuğunuzu…
 
Sevgiler…
 
Rotamkids&Oyun Terapi
Esra Tekin Coşkun