Her bayram çocukluğum gelir aklıma...

Yeni alınan ve asla ve asla arefe günü gecesinden önce ortaya çıkarılmayan kıyafet ve ayakkabılara baka baka yatağımın hemen yanında uyku girmezdi gözüme...

Sabah uyanır uyanmaz babam ve kardeşimle bayram namazına giderken biz, annem.ev de bizim donüşümüzü beklerdi sıcacık pişilerle.  Namaz çıkışı babayla eve dönüşte anneyle bayramlaşır, sonra hemen akrabalara koşulurdu bayramlaşmaya :) 

Zaman geçti şimdi büyüttü bizi hayat, o çocuk halimiz de ki gibi bakamıyoruz hayata, tek derdimiz topladığımız şeker ve harçlık değil çunkü, ve özlenmiyor dersem yalan olur... 

Şimdi o kadar çok şeyle uğraşır olduk ki, ama  nolur kendi geçmişinizi hatırlayın bu bayram da ve öyle açın kapınızı her zil caldığında o küçük çocuklara...

Şimdiden mutlu bayramlar olsun hepimize kalın sağlıcakla...