İnsanın hayatında hep örnek insanlar vardır. Bazen en yakınında olan insan örnek insandır senin için, bazen de hiç görmediğin, karşılaşmadığın, iki laf etmediğin insan senin için örnek insan olur.

Hayata bakış açısıyla, insana, kuşa, kurda, balığa, denize bakış açısıyla örnek olur.

Öyle insanlarla direk iletişimimiz de olmaz hiçbir zaman.

Ama düşünce dünyanızın, hayal dünyanızın o kadar içine girerler ki, bazı şeyleri yaptığınızda, düşündüğünüzde, değerlendirdiğinizde ondan esintilerin farkına varsınız.

İyi varmış dersiniz!

Usta tiyatro sanatçısı Rasim Öztekin de benim için öyle insanlardan birisiydi.

Hayata bakış açısı, hayatı kabul ediş açısı ve hayatı yaşama tarzındaki özgürlük ve evrensellik her zaman beni çeken şey olmuştur.

Bazı roller vardır sanatçının üzerine oturur ve onu onunla birlikte hatırlarsınız, başka bir rol aldığında hatta yadırgayarak bakarsınız.

Rasim Öztekin’in şimdiye kadar oynadığı, içinde olduğu hiçbir rolü yadırgayamadım.

Çünkü her rolü o kadar ustalıkla taşıyordu ki, onun rol yaptığı kişi olmadığını ama o kişiyi çok iyi anlatmaya, göstermeye çalışan usta karşımda görüyordum.

Kendi hayatını yaşarken, birçok hayatın da gerçekliğini insanlara gösteren böyle sanatçılar maalesef günümüzde çok az.

Para hırsı endeksli sanat ile insan eğitme hırsı endeksli sanat yapmanın belki de farkı bu.

Ne iş yaparsanız yapın, hangi makam da, mevki de, hangi şirkette, holdingde, kaldırımda olursanız olun, parayı öyle ya da böyle, az veya çok kazanırsınız, önemli olan insan kazanmaktır.

Gerçek sanatçının en büyük kazanımı da seyircisidir, insandır.

Rasim Öztekin çok seyirci kazandı, çok insan kazandı.

O yüzden gerçek sanatçı olmayı da başardı.

Mekânın cennet olsun, hoş geldin, hoş git güzel insan!