Öğretmenlik meslek midir yoksa topluma ışık demek mi?

Öğretmen ne kadar çok yanarsa ve saçarsa ışığını o kadar aydınlanır bir toplum.

Sahi o ışık değil midir, gittiği ufacık bir köyde kız çocuklarına okumayı aşılayan. Anne babalara eğitimin ışığını gösterip onları ikna eden.

Türkiye’nin araba gidemeyen yollarına gidipte, öğrettikleri ışığında Türkiye birincileri çıkaranlar bu öğretmenlerimiz değil midir?

60 yaşındaki Hasan amcaya da, Fatma teyzeye de okumayı öğretendir. Bu sebepledir yaşlı başlı insanların gencecik insanlara duyduğu saygı.

Vahiyleri “oku” diyerek başlayan bir dine inanmıyor muyuz çoğumuz? O halde sana okumayı öğreten bu “öğretmenlik” bir yerde gerçekten kutsal sayılmaz mı?

Sadece okumayı da öğretmez üstelik. Hayat bilgisiyle yaşamı öğretir, matematikle çözmeyi, fenle kendini tanırsın, bitkileri ve hayvanları. Beden dersinde keşfedilmiştir yüzlerce özel sporcu. Koşmayı öğretir, hayallerine sıçramayı. Zamanı geldiğinde potaya tam isabet atmayı öğretir.

Bir çok gencin hayali ailesine bile imkansız gelirken, iyi öğretmenler hayallere inanabilmeyi öğretir. Ama önce o öğretmenler inanabilmelidir hayallere. Ay sonunu düşünmeden sadece bilgiler doldurmalıdır zihnini. “Okuyun çocuklar. Eğitim, öğretim her şeyden önemlidir.”derken kendileri inanabilmelidir. Dünya’yı çocuklara anlatan biri Dünya’yı gezebilmelidir mesela. Mesleğini söylediğinde sorgulayan gözlerle değil, hayran bakışlarla karşılaşmalıdır.

Günümüzde öğretmenlik ne yazık ki hak ettiği değeri yeterince görememektedir. Hayata dair umutlarını kaybeden öğretmenlere dolu bir topluma dönüşürsek ne olabileceği konusunda fikri olan var mı?

Umudunu kaybeden öğretmenler, umudu nasıl aşılayabilir?

Yine de onlar öğretmendir, her şartta öğretmeye devam eder. Canımız öğretmeler... Bugün 24 Kasım.

ATAM’ın da söylediği gibi. “Gelecek gençlerin, gençler ise öğretmenlerin eseridir.”

Öğretmenler gününüz kutlu olsun!