Siyaset dünyasından güzel hikâyeler çıkar, güzel senaryolar çıkar, güzel dersler çıkar, güzel görüntüler çıkar.

Bu yüzdendir ki siyaset dünyası her zaman, yazanın da, okuyanın da, seyretmek isteyenin de gündemi olmuştur.

Yaklaşan yerel seçimler öncesi siyaset sahaya inince güzel hikâyeler de peş peşe düşmeye başladı.

Yerel yönetimde iktidar da olmayan siyasi partilerin aday olarak siyaset sahnesine çıkanlarını anlamak mümkün.

İktidar da değiller, muhalifler.

Yani alternatifler!

Neye derseniz, daha iyisini, daha güzelini, daha ve daha yapmaya.

Kime karşı derseniz yerel de iktidarda olan siyasi partiye ve siyasi partinin belediye başkanına, başkan adaylarına karşı.

Alternatif arayan veya aramayan seçmenin söylediklerini can kulağıyla dinlenmesi gayet doğal ve normal.

Gördüğü eksiklik veya fazlalıklarla ilgili başkan adayının da aynı düşünceye, aynı geleceğe bakıp bakmadıklarını yoklar seçmen.

Yerel de siyasi olarak iktidar da olan partinin mevcut belediye başkanı yerine başka bir adayla yola çıkmasının zorluğu işte tamda burada başlıyor.

Neyin eksik olduğunu söylediğinizde bir nevi kendinizden olan yerel iktidarın da geçmişte neyi eksik yaptığını söylemiş gibi oluyorsunuz.

Eskilerin sözü gibi, ‘aşağı tükürsem sakal, yukarı tükürsem bıyık’ misali!

Tükürmeyeyim, ne sakalıma dokunsun, ne bıyığıma derseniz de o zaman ‘Yoğurdum ekşi’ değil diye dolaşmak zorunda kalıyorsunuz siyaset sahalarında.

O yüzden aynı partinin belediye başkanı dururken, aynı partinin başka birisini belediye başkanı göstermesinin sahalarda anlatımı biraz daha zor.

Türk siyasi hayatına giren rahmetli Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’in dediği gibi ‘Dün dündür, bugün bugündür’ cümlesi siyasette yeterince mizah konusu olmuş, ciddiyetini kaybetmiş bir sözdür değil mi?

‘Bir de beni deneyin’ demiyorsanız, demek istemiyorsanız, deneme tahtası olmadığınızı iddia ediyorsanız, mevcut belediye başkanı var iken, aynı partiden niye onu değil de, sizi belediye başkanı adayı gösterdiğini de birazcık da olsa Zülfikar’a dokunup anlatmak zorundasın.

Yoksa seçmenin düşündüğünü düşünmemiş, seçmenin beklentilerini karşılamamış olursunuz.

Sonucunu da ‘Ben o değildim ama’ diyerek sandıklar açıldığında görürsünüz.

Vesselam!