Yargıtay’ın geçtiğimiz günlerde içtihat oluşturacak kararının basından okudum. 

Düşündürücü ve bir o kadar mizahi yönü olan bir karar.

Toplumsal olarak klasikleşen boşanma alışkanlarımız vardır ya, işte o alışkanlarımızı alt üst eden bir karar.

Kadın ve erkek karşılıklı boşanma davası açmışlar.

Kadın, erkeğin kendisine şiddet uyguladığını iddia ederek boşanma davasını açmış.

Erkek ise, kadının kendisinin aldığı maaşı küçük görmesi, kendisini horlaması nedeniyle boşanma davası açmış.

Açılan dava, görülen duruşma itibariyle ikisi de birbirini suçlayarak boşanmak yani ayrılmak konusunda hem fikirler.

Ayrılmak konusunda hem fikirler ama ikisi de birbirinden maddi anlamda talepte bulunmuşlar.

Kadın nafaka ve tazminat istemiş, adam da.

Yerel mahkeme kadın tam kusurlu bulup, boşanma davasını bitirirken, istinaf mahkemesi ikisini de eşit kusurlu bulmuş.

Dava itirazlar ve itirazlar üzerine Yargıtay’a kadar gitmiş.

Yargıtay son noktayı kararla birlikte koymuş.

Kadın, erkeğin maaşını küçümseyemez, onu bu nedenle hor göremez, küçümser ve hor görürse de ağır kusurlu olur.

Bırakın nafaka ve tazminat almayı, tazminat ödemeye mahkûm olur.
Nokta…

Kadın haklarına, kadına yönelik her türlü şiddetine sonuna kadar karşıyım.

Ama biz erkeklerin de birazcık da olsa,  haklarımıza saygı duyulması,  maaşımıza saygı duyulmasını beklemek sanırım en doğal hakkımız.

Zaten evliliği veya ilişkiyi karşısındaki insanın kalbine göre değil de, cüzdanına göre kuran hangi taraf olursa olsun, ama mahkeme de, ama yaşamda eninde sonunda çok şey kaybedecektir.

Yargıtay,  bu kararıyla erkeğin sadece para olmadığını, parası kadar olmadığını, her şeyden önce bir insan olduğunu ilan etmiş.

Bize de erkekler olarak teşekkür etmek düşer!

Şu süresiz nafakalarda da erkeğin insan olduğu hatırlansa, erkekleri evlenirken düşündüren, boşanırken bir ömür yaşamak zorunda bırakılan sorun da kökten çözülmüş olacak.