Köşe yazılarımı takip edenler hatırlayacaklardır. Alkış alacağınız yerde misiniz? diye sormuştum. 

Hayatınızda neyi yaparsanız yapın, onu iyi yapmak hem kendinize hem ruhunuza iyi gelecektir demiştim. 

Peki hayatınızda kendinizi yalnız, üzgün, çaresiz hissettiğinizde nasıldınız? 
Yola  devam etmek için elinizden kim tuttu? Yolunuzu bulabilmeniz için kim kanatlarının rüzgarından size güç yolladı?

Hayat sizi yorduğunda , dibe çektiğinde, yaralarınız kanadığında yol almaya nasıl devam ettiniz? 

Tamam artık ben bittim dediğinizde .... Ne bitmesi hadi kalk, yürümemiz lazım diyen bir iç sesiniz oldu mu?  Yüze yüze mutluluk adanıza  çıkabildiniz mi?  Mucizelerinizi kaybettiğinizi  zannettiğiniz zamanlarda ne yaparsınız?. Dipte kalmayı mı, yoksa  küllerinizden tekrar doğmayı mı tercih  edersiniz?

Yaşamının bir döneminde her insan  mucizelerini kaybetti zanneder. Benim gibi sizin gibi.... Önemli olan onları tekrar bulabiliyor musunuz? 

Aynen, tıpkı bu şekilde benim gibi sizin gibi mucizelerinizi kaybettiginizde ne oldu? dedim Şebnem hanıma.  Uyandım dedi Şebnem hanım.  Resim yapmak yaralarımı sardı dedi.

Televizyonda Sanat Programı yaptığım yıllarda tanışmıştık naif ressam Şebnem Tuncer Çamdalı ile. Köşe yazısını yazmaya başladığımdan beri aklıma düşmüştü. Ve yıllar sonra tekrar yollarımız kesişti. Onun mucizelerine tanıklık etmeye röportaj yapmaya  gittim. 

Ben kendi hayatımda yol almıştım. Şebnem hanım da kendi hayatında.  O zamanki görüntülerimizi izledik. İkimiz de o zaman ki mucizelerimizin başındaymışız.  Ama bu arada o zaman ne düşünüyorsak, neyi arıyorsak bugün de aynı şeyi  düşünüp aradığımızı farkettik. Bir farkla.... Aradığımızı bulmak için aradığımıza daha yakın sorular sormayı başarıyoruz artık....

Resim yapmak Şebnem hanım için ne ifade ediyor?  Çizmeye  nasıl  başladı?  Mutluluk nedir? Mucizeleri nedir?   En önemlisi doğa ortamında yaşıyor ve yaşadığı yerde eşiyle birlikte toprağı ekip mevsiminde meyve sebze yetiştiriyorlar. Gittik gördük şahane bir köy şahane manzarayla karşılaştık. Tabi ki en şahane Şebnem Tuncer Çamdalı ile doğaydı. 

İyi ki buluştuk, iyi ki görüştük. Artık o kadar ara vermeyiz. Görüşmek lazım. Yıllar sonra tekrar biraraya gelmek tesadüf olmamalı.

Bugünlük giriş yapmış olalım. Ama daha geniş bir söyleşiyi ve fotoğrafları  bir sonraki yazıda  okuyacaksınız. Şebnem hanımın şahane mucizelerine hep birlikte tanıklık edeceğiz.