Dışarıdan göründüğü gibi olsaydı keşke her şey. Evet sokağa çıkabiliyorduk ama patlama sesleri eşliğinde oluyordu her şey. Zorundalıktı bizim için. Düşünün pandemi döneminde bi kaç gün evde kaldık diye isyan etmiştik hatırlıyor musunuz ? 5 gün belki 6 gün evden kafanızı çıkarmadan bombalar eşliğinde uyumaya çalışıyorsunuz, burada ne yapmalıydık ? Biz hiç çözemedik bu denklemi. Sokağa çıkıyorduk ama gezmek için değildi elbette, keşke gezmek için olsaydı da tek derdimiz havanın soğukluğu olarak kalsaydı. Bir yudum suya muhtaç diye bir cümle vardır, kullanacağım yer ne kadar doğru olacak bilemem ama bir yudum suya muhtaç haldeydik.

Yaşanan bu olaylar bizi büyütmüştü resmen.

Kıyamet bombardımanı olduğu gece, hayatımın dönüm noktası oldu diyebilirim. Uyku halindeyken seslerin yükseldiğini ve camların kırılma noktasına geldiğini hissediyordum. Kalmak istiyorum ama bir şey yatağa beni geri çekiyordu. Korku çığlıkları, herkesin koşturmacası beni yatağımdan kaldırabilmişti. Gece, resmen gün ayıyor gibi bir kararıyor bir aydınlanıyordu. Koridora toplandık hepimiz, seslerin ardı arkası kesilmiyor daha da yaklaşıyordu. Evimizin yakınlarında ki tank fabrikası yerle bir edilmek için bu kadar sık bombardıman yapılıyormuş. Normal bir olay gibi bahsetmeye başladığıma bakmayın kendimi avutma şeklim artık bu. Korku dolu anların eşliğinde sabahın ilk saatlerinde kaçmaya karar verdik. Ne olursa olsun çıkmalıydık. Evimize yurdumuza yuvamıza dönme düşüncesi bizi korkutmuyordu sadece.

Tüm geceyi haberleri izleyerek geçirdik. Sabah olduğunda ise herkeste bir telaş vardı nasıl gideceğiz ne yapacağız…

Tanıdık tanımadık herkesten yardım istemeye başlamıştık çevremize haber veriyor bize katılmak isteyenleri topluyorduk.

Öğle saatlerine yaklaşmıştık artık. Evin önünde yaklaşık 10 kişiydik. Taksi bulmaya çalışıyor, sınıra götürecek araç ayarlamaya çalışıyorduk. Tam bu sırada bir haber gerçekten onca günün üstüne sevinç gözyaşlarına sebeb olmuştu.

Türkiye dış işleri bakanlığından gelen bir haber, tahliye olacaktık. Daha güvenli ve daha sağlam olacaktı yurda dönmemiz. Tek sorun vardı ki bizim istasyona gidecek aracımız yoktu. Haberin içeriğinde saat 6 da kalkacak olan bir trenden bahsediliyordu. Vaktimiz var gibiydi ama saat 3 de sokağa çıkma yasağı başlayacaktı. Bizim haber aldığımız saat ise 12.45’ti …

O istasyona bir şekilde ulaşmamız lazımdı. Biz de yürümeye başladık. Bir tarafta bombalar patladı biz bir tarafta yürümeye devam ettik. Ellerimizde çantalar, akıllarımız da ise gerçekten ulaşabilecek miyiz sorusu vardı.