Neden solgunsun?

Acaba varlık dalını, beslendiğin yaşam kaynağından mı kesmişler?

Bu dalı canlı tutan veya solduran kim ola ki?

Senin dışındaki bir güç mü yoksa kendi gücünün farkında olmaman mı?

Kendine sordun mu hiç biz gücümüzü nereden alıyoruz?

Madem ki bu yaşama gelmişiz…

İnsanı etkileyen iki doğamız olduğunun bilerek hangisini geliştireceğiz?

Ruhani veya yüce olan doğamızı mı?

Maddi veya daha aşağı olan doğamızı mı?

Bu iki özelliğin de işaretlerini kendimizde barındırıyorken,

Hangisine ağırlık verirsek ne gibi sonuçlar yaşayacağımıza şaşırmadan,

Kin, kıskançlık, zalimlik, insafsızlık gibi aşağı doğamızın sonuçlarını mı,

Yoksa sevgi, merhamet, nezaket, dürüstlük, insaf gibi; ilahi doğamızın sonuçlarını mı,

Hangisini yaşamak istiyoruz, özgür irademizle seçim hakkımızı kullanarak.

Yaşamın fiziksel ve maddi yönüyle ilgili kazanımları yaşıyorken,

Modern uygarlığın sağlayabileceği azami rahatlıkla çevrelenmiş bir halde iken,

Çağın sağladığı tüm kolaylıklar ve lüksle sarıp sarmalanmışken,

Durup bir bakıyor muyuz olan bitene?

Bütün bunların ruhumuz üzerinde ki etkisine,

As olana, yüce olana, sonsuz olana!

Yani ruhumuzun gelişimine de aynı derecede önem veriyor muyuz?

Yaşayıp giderken en önemli yanımızı eksik bırakarak ihmal ediyor muyuz?

Soluyor muyuz, yaşam kaynağı olan ağaçtan kopartılmış dal misali?

Maddi olduğu kadar ruhani olarak da gelişerek gerçek bir ilerleme gösteremez miyiz?

Yaratılışımızdaki mükemmel varlığımızı açığa çıkartarak.

Solgunluk… O’dan uzaklaştığımızdaysa…

Yakınlık sonsuz tazelik, neşe, sevinç ve güzellik değil midir?