Küstüm, sustum...

Yorganın altına girip  hayallerime ağladım...

Sokaktan geçen simitçiye kızdım...

Bir kedinin  ayaklarımın altında sıcaklığını hissettim.

Oda sustu, duvarlar sustu...

Sonra okuduğum şiirlerin şairlerini düşündüm

gerçekten hepsini  yaşayarak  mı yazmışlardı?

Sonra nasıl olduysa,

Aklıma  birden Orhan Pamuk'un Mevlüt'ü geldi, ne kadar mutluydu, boza yapıp satıyor, sonra evine  koşa koşa gelip  karısıyla çılgınca sevişiyordu, avuç içi kadar bir mutluluk Mevlüt' e yetiyordu...

Nilgün Marmara'nın eşi gibi değildi mesela...

Ruhunu kağıda gizli gizli döken bir Nilgün...

Bunun  farkında  olmayan  ve  görmeyen de  bir koca...

" Yabancıların en yakınıydın sen.." derken Nilgün, belki de Mevlüt gibi bir kocası olmasını istemişti  ama olmamıştı.. Kırık dökük ,kendi kozasında yaşayan bir  kadın...

Nilgün, Çığlığı duyulmadan  yaşamla bağını  erkenden  koparıp giden  ve giderken de "Biliyorum ,bir gün dayanmayacak küçük kalbim , arkamı dönüp inandığım ve güvendiğim her şeye veda edeceğim.." dedi ve son sözü de " Sahneden çekilirken hayatıma karışmış herkesi selamlıyorum.."

Didem Madak,

Nilgün gibi  Didem de yazdıklarını kimseyle önceleri  paylaşmak istememiş ta ki kızkardeşi onları bir yarışmaya gönderene kadar...

Didem, bir  apartmanın bodrum katında , hayatın kıyısına  yanaşmaya çalışan bir gemi..Nemli duvarlar  ,yazgısına ortak....Gerçi Didem bu bodrum katı için : "Rutubete dayanıldığı sürece şiir yazmak için çok iyi yerler..." der , ama yokluk  ve yoksulluktan önce onun vazgeçemediği tek şey   de şiir ..Her ne kadar kızına "cehaletimden  şair oldum annesizlikten ,sakın sen şair olma." dese de Didem yaşamının her dizesini  hissederek ve geçmişin özlemini duyarak incinmişliklerini sarı kağıtlara çiçekli şiirler yazarak  döktü...

Şiir gibi bir hayatın  içinden geçti... Acı olan şudur ki Nilgün gibi o da kapanışı çok erken yapıp , çiçegi ve kuşları  bol yollara kaptırdı kendini... Sevgili  Didemi de  ,Ahlar içinde uğurladık .. Sevmelere doyamadığı annesinin yanına yıldız olup gitti..

Dillerden düşmeyen iki şiir insanı ,iki hassas yürek...

Nilgün ve Didem, her nerde buluştuysaniz şiiriniz eksik olmasın...

Demek ki şiir yaşanılınca yazılırmış... Nokta...