Ansızın bir haber gelir çok sevdiklerinden. Ne oldu nedir bu diye sormadan, bir acı sardı yüreğimi derinden. Sakın üzülme kötü bir haberimiz var sana, annen var ya o dünya güzeli annen öldü deyince, Dünyam üstüme yıkıldı, başımdan sıcak sular döküldü, ciğerim parça parça söküldü. Yerlere göklere sığdıramadığım annem bu diyardan göç etmiş, gitmiş. Ben şimdi sensiz ne yapacağım anne, kimin boynuna sarılacağım, kimin dizine yatıp teselli olacağım.

Daha günler öncesinde yüzüne bakıp sana dokunuyordum. Şimdi resimlerine bakmak ve hayallerinle yetiniyorum. Senin yokluğunu bir türlü kabul edemiyorum. Her nereye baksam hayallerini görüyorum, uyuyamıyor, uyanamıyorum. Senin boşluğunu kimse dolduramaz, lütfen sesimi duy, bir ses ver anne. Sensiz çok üşüyorum, sensizliği bu beden taşıyamıyor, gece sessizce üstümü ört, sensiz nefesim daralıyor. Daha saniyeler oldu haberini aldım. Şimdiden senin kokunu özlüyorum. Annemi bana geri verin. Ben annemi çok seviyorum. Tutun ellerimden galiba nefes alamıyorum. Beni de alıp götürseydin ya kendinle, hiç olmazsa bu kadar harcamazdım ellerin elinde.

Gecenin bir yarısı, bu telaş sardı sağımı solumu, hayalin gözümün önünden hiç gitmedi, rüyamda gördüm annemin memleketini. Gitmişim o diyara, çökmüşüm önüne, annemin tabutuna sarılıp ağladım. Yalan deyin, kandırdık deyin, üzmeyin artık beni, bu acıyı tatmaya daha çok gencim. Uykudan uyandım hıçkıra hıçkıra bir ağlama, annemin gömleğini aldım koynuma, sarılıp kokladım doya doya, kan damladı gözlerimden o akşamdan bu sabaha.

Sabahın ilk saatlerinde bir telefon, dün, ölüm haberini aldığım canım annem, telsizin diğer ucunda, şok oldum, dilimi yuttum, düşüp bayıldım. Aman Allah’ım nasıl olur bu, bir türlü anlayamıyorum, akıl sır erdiremiyorum. Meğerse nisan şakasıymış ölüm. Gelin ve dostlar gerçek Nisan Şakası gelmeden annenizin değerini bilin, onun gönlünü hep hoş tutun, annesiz bir hayat düşünülmez, annelerin değeri büyüktür binilmez, ayağına toz olsan dahi hakkı ödenmez, ömür boyu annenizle mutlu olun, ömür boyu annenizle birlikte gülün...