Sanattan anlamayan, sanatçıyı tınlamayan zihniyet...

Geçtiğimiz günlerde yine bu sözü çok kullanmıştık ,nereyi koruyacağımızı şaşırdık. Yanan manzaralı ormanlar,   maden için Kaz Dağlarında, ODTÜ'de kesilen ağaçlar,  altın madeni icin oluşturulacak siyanür havuzları,denize atılan atık vs.o kadar çok sorun varken bir de İzmir'den okuluma yönelik ince hesaplarla dolu haber geldi. 

Güzel sanatlar Fakültesine Alsancak' taki kampüs binasında başladım. Çok keyifli tiyatro sahnesi ile her şekilde sanatı hissettigimiz dışarıda atölyeleri ile bahçede  her bölümün birbiriyle kaynaştığı sıcacık bir kampüs ortamıydı.

3 .sınıfta okul taşınacak dediler Narlıdere'ye  taşındı. 5 katlı asla yeşili olmayan kupkuru bir bahçesi olan betondan bir binaya .

Herkesin kendi katında olduğu diğer bölümlerle  iyice kopuk bir eğitim süreciydi kafeler kantin vs olmasa hiç tanışma, kaynaşma şansımız olmazdı ama orası bizim okulumuzdu.Çok keyifli anılar biriktirdik bence  sanatla ilgili bir  okul olarak yetersizdi ama sevdik  sahiplendik.

Ama şimdi deprem bölgesi  bahanesi ile inşaat alanı olarak çok rant getirecek bir bölge olduğu bilinen okul bölgesine  belge bile ortaya koyamadan taşınma kararı çıkarılmış.

Arkasındaki ince hesaplar beton aşkı ile dolu birilerinin oradaki ince planlari o kadar açıkki onca ögrencinin düzeniyle sistemiyle her şekilde oynanıyor.

Yıkın o zaman tek katlı aynı Alsancak'taki gibi bahçeli yeşillikler icin bir okul inşa edin aynı yere hem risk olmasin hem sanata yakışır bir okul kazansin İzmir.

Sahnesi olmayan yerde tiyatro  bölümü nasıl olur, binası bile olmayan, Tınaztepe'de sanat okulu olur mu? Biz istiyoruz ki yine bahçeler de yeşillikler içinde ebrular yapılsın.

Yine müzik aleti çalanlar, şarkı söyleyenler etrafinda diğer bölüm arkadaşları toplansın hep birlikte şarkılar söylensin dansla yapılsın.Sanat yaşasın, sanat yaşatılsın. Hiçbir öğrenci okulu taşınsın istemiyor biraz ses verin biraz betona değil sanata sahip çıkın.