İlkokul sıralarda heyecanla okumaya başladığımiz o günlerde ne bulursak okumanın heyecanı dün gibi akıllardadir..heceleyerek okumaya çalışmak... okuyamadığımiz zaman kendi kendimize kızmak veya utanmak.. sınıfta hep ilk okuyan olmak.. çocukça gayret ve istekler...bir süre devam edip giden heves..ne olduysa bu hevesin sonu gelmedi veya gelmiyor... sosyo ekonomik o kadar çok nedeni var ki..bu çağda okumaya en büyük engel ellerimizden düşmeyen cep telefonları..o kadar beraber yaşıyoruz ki telefonlarla... hayatımızın merkezi oldu...bir zamanlar ansiklopedi, kütüphane  kültürü olan bir toplumdan şimdi de Google kültürü yerleşen bir toplum...

her şeyi Google dan bakıp öğrenmeye çalışan bizler.. elbette günün koşullarına göre davranmak veya yaşamak lazım...iyi de bilgiye doğru bilgiye de çoğu kez burdan da ulaşamıyoruz.. Bilgi kirliliği .. sonrasında kültürel yapımızı bozan telefonlar... komşuluk,ev ziyaretleri , muhabbet gibi kavramlar o kadar askıda kaldı ki.. çünkü her şey telefondan konuşulur oldu... Özel hayat hep ortada .. mahremiyet kalmadı.. kimse kimseyi uzun süre dinlemedi , merak etmedi en acısı özlemedi ..her dakika , herkes herkesten haberdar oldu..özlem diye bir şey yok artık...garip olan bir şey daha var bu durumdan herkesler de şikayetçi...okuma yok ,sohbet yok..ne olmalı peki? 

Öncelikle toplum olarak abartıyi seviyoruz,bu bizim gercegimiz bunu en aza indirmek lazım.. yerine ve zamanına göre davranmak lazım...Atalar yüzyıllar öncesinden görüp söylediler, çoğu zarar azı karar...bunu başarabilirsek kitap da okuruz, insanlarla sağlıklı ilişkiler de kurariz..yeter ki hayatımızın merkezine koyduğumuz şeylerin farkına varalim.. olduğu kadar olmalı , fazlası hem bedene hem ruhumuza zarar..Martin bu aldatıcı sıcağı da olsa alın elinize bir kitap çıkın doğaya hem okuyun hem de kaçırdığınız güzelleri görün...bol okumali günler diliyorum herkese..