Dünya’nın en kutsal, en değerli şeyidir Anne olabilmek.

Erkek olsanız, kadın olsanız da bunun kutsallığını bilmemeniz mümkün değil.

Canınızdan can, kanınızdan kan dediğiniz şeye dünyada sahip olabilmenin tek yoludur.

Veren Allah’a şükredersiniz, vermediğinde üzülürsünüz ama var olanlarınkini bakar, onu sever yine şükredersiniz.

Anne olduğunuz için, annelik duygusunu yaşadığınız için, onu hissettiğiniz için, içinizde var olduğu için.

İngiltere’de yaşayan Özge Mitoğlu’da,  hissettikleriyle yetinmeyip,  annelik duygusunu bizzat yaşamak isteyen kadınlardan birisiydi.

Araştırdı,  düşündü ve anne olmanın bir yolunu bulmaya çalıştı.

Bir sabah Londra’dan bindi uçağa, geldi İzmir’e.

Yakınlarıyla konuştu, İngiltere araştırdığı kadar Türkiye’de, İzmir’de de araştırdı. Anne olmayı, olabilmeyi, olma ihtimallerini.

Kilosunun annelik için büyük sorun olduğunu biliyordu. 

Normal yoldan olmayan çocuğa, tüp bebek yöntemiyle ulaşmak istiyordu.

Oldukça pahalı olan, riski çok olan tüp bebek yönteminde sanırım doktorlar en büyük sorunun onun kiloları olduğunu söylemişlerdi.

Doktorlar,  kilolarından kurtulması halinde,  hamile kalma ihtimalinin yüksekliğini, çocuğunu sağlıklı büyütme ve doğurma ihtimallerini anlatmışlardı.

Anne olmak için ne yapması gerektiğini biliyordu.

Kısa sürede kilolarından kurtulmanın tek yolunu ve riskini de.

Anne olamayacaksam niye yaşıyorum o zaman dercesine mide küçültme ameliyatını oldu. 

Ameliyattan çıktı ve kilolarının düşmesini, tüp bebek tedavisini başlamayı, çocuğunu kucağına almayı, yani anne olmayı düşlemeye başladı.

Bu düşü sadece iki gündüz, iki gece sürebildi.

Ağırlaştığı haliyle hastaneye kaldırıldığında, hani benim annelik hayallerim diye isyan dahi edemedi.

Mide küçültme ameliyatı, onun anne olma hayallerini çalmadı ama yaşamını çalmaya yetti.

Her ameliyatta ölüm riski var diyen doktorların, kendilerini nasıl hissedecekler bilemiyorum.

Ama anne olmak isterken ölüme giden bir kadının, son nefesini verirken içine akıttığı gözyaşlarının bir damlasını dahi tahmin edebilselerdi.

Keşke…