Türkiye geçtiğimiz günlerde tanıyan tanımayan her vicdanlı insanoğlunu üzen bir haberle sarsıldı.
İran’daki uçak kazasında hayatını kaybeden 11 genç kadına ağladık.
Yarım kalan hayatlarına, yaşayamadıklarına, arkalarında bıraktıklarına...
4 aylık bebeğe , hiç doğmayan bebeklere, gelinliği askıda kalana...
Bir ay sonra yarım kalan hayaline kavuşmaya gün sayan binbaşısına...
Ve daha nice sönen hayatlara üzüldük.

Elim bir kaza sonucu hayatlarını kaybeden sadece 11 gencecik insan değildi.
Bu kazadan sonra insanlığın öldüğünüde gördük...
Ezik, kompleksli insan müsveddelerin sosyal medyada paylaşılan haberlerin altına yazdıkları yorumların hiçbir açıklaması yok utançtan başka...
Böyle insanların olduğu dünyada yaşamanın anlamını anlamaya çalışıyorum...
Kahrolarak...
Neyin kinini kusuyorlar!
Başkalarının mutluluğundan mutsuz olan ,
başkaların acılarından beslenen zavallı insanlarsınız...

Franz Kafka ne güzel söylemiş, anlayana...
“Ölümün olduğu bu dünyada, hiçbir şey çok da ciddi değildir.”

Bir kez daha hatırlatmak isterim,
Kimi eceliyle, kimi bir uçak kazasında , kimi de...
Sizin gibi kötü niyetli insanlarda her gün yaşarken  ölüyor...
Hiç yaşamamış gibi...