Bayramın sevgiyi anlamanın en uygun zamanlar olduğunu bilerek düşünelim.

Sevginin ve şefkatin bu dünyadaki en iyi şeyler olduğu söyleminde herkes hemfikirdir.

Tanrının tüm elçileri sevgi mesajını getirmişlerdir. Hiçbirinin savaşın ve nefretin iyi şeyler olduğu gibi bir düşüncesi asla olmamıştır. Kişilerin kendi yorumları bundan farklıysa kendine aittir.

Sevgi gerçekliliğini davranışlarda ortaya koyar, sadece sözlerde değil. Kelimeler tek başına etkisizdir.

Sevginin, gücünü gösterebilmesi için bir nesne, bir araç, bir amaç olmalıdır.

Sevgi prensibini ifade etmenin birçok yolu vardır; aile sevgisi, ülke sevgisi, ırk sevgisi, cinsiyet sevgisi.

Politik bağlılıklar vardır; ayrıca çıkar ortaklığından kaynaklanan sevgi vardır. Bunların hepsi sevginin gücünü göstermenin yolları ve araçlarıdır. Böyle araçlar olmasaydı sevgi görülmemiş, duyulmamış ve hissedilmemiş olacaktı; yani sevgi bütünüyle ifade edilmemiş ve saklı halde kalacaktı.

Su gücünü çeşitli yollarla gösterir; susuzluğu gidermede, tohumun büyümesini sağlamada vs.

Elektriğin güçlerinden sadece bir tanesi verdiği ışıkta görülür. Bu yüzden sevginin tezahürü için bir araca, bir amaca, bir nesneye, bir ifade biçimine ihtiyaç vardır.

Sevgi de bir güç ise; insanlar arsında sevgiyi yaymanın bir yolunu bulmalıyız.

Sevgi sınırsızdır, engindir, sonsuzdur! Maddi şeyler ise sınırlıdır, kısıtlıdır, sonludur.

Sınırsız sevgiyi sınırlı vasıtalarla layıkıyla ifade edemezsiniz.

Mükemmel sevgi; benlik siz, her türlü zincirden tamamen kurtulmuş bir vasıtaya ihtiyaç duyar.

Aile sevgisi sınırlıdır. Aynı ailenin üyeleri sık sık anlaşmazlık yaşar, hatta birbirinden nefret ederler.

Vatan sevgisi sınırlıdır; bir insanın başka bir ülkeden birinden nefret etmesine yol açan türden bir vatan sevgisi mükemmel sevgi değildir. Üstelik aynı ülkenin vatandaşları, kendi aralarındaki çekişmelerden arınmış da değildir.

Irk sevgisi sınırlıdır; burada bir miktar birlik vardır ancak yetersizdir. Sevgi, sınırlardan bağımsız olmalıdır.

Kendi ırkımızı sevmemiz diğerlerine sevgisizlik anlamına gelebilir ki çoğu zaman aynı ırkın insanları bile birbirinden hoşlanmaz.

Politik sevgi de bir tarafın diğerinden nefret etmesiyle oldukça bağlantılıdır; bu sevgide oldukça sınırlı ve belirsizdir.

Ortak çıkarlardan kaynaklanan sevgi de benzer biçimde inişli ve çıkışlıdır. Sıklıkla kıskançlığa yol açan rekabetler ortaya çıkar ve en sonunda nefret, sevginin yerini alır.

Tüm bu sevgi bağları noksandır. Açıktır ki sınırlı maddi bağlar, evrensel sevgiyi layıkıyla ifade etmekte yetersizdir.

İnsanlığa duyulan büyük ve benlik siz sevgi, bu kusurlu ve yarı bencil bağların hiçbiriyle sınırlı değildir.

Tek mükemmel sevgi budur; tüm insanlık için mümkündür ve ancak Kutsal Ruh’un gücüyle başarılabilir. Dünyevi hiçbir güç evrensel sevgiyi gerçekleştiremez.

Eğer insan ruhani şeyler için uğraş verir, kalbini ilahi ve sınırsız sevgiyle uyumlu kılmak için gayret gösterirse işte o zaman Kutsal Ruh ona bunlardan daha büyük güçler verecektir.

Allah’ın nazarında herkes eşittir. İnsanları Allah’ın hatırına sevelim.

Kendimizi unutalım, Allah’ın yardımı mutlaka gelecektir.

Tüm dünyevi düşüncelerin ötesinden birbirimizi sevelim.

İyi bayramlar…