Kadın, çocuk ve hayvan, kendini insan olarak gören herkesin üzerine titremesi gereken, üzerine düşmesi gereken, koruması, kollaması ve bakması gereken üç şey.

Adı hayvan : Bizim kadar düşünemez,  bizim kadar göremez, bizim kadar bilemez. Korumaya , beslenmeye ihtiyacı vardır. Karşılığında ise dünyanın en sessiz, en sıcak ve en doğal sevgisini yaşama şansını verir.

Adı çocuk : Önce sizi görür, sonra sizi düşünür. Verdiğinize teşekkür eder, vereceğini ise kimse tahmin edemez. Canınız yansa da,  yanmaması için çabalarsınız. Hayatın en güzel meyvesidir.

Adı kadındır. Annemiz olarak dünyaya bizi getirdiğinde tanırız. Sevgiye boğduğunda sevgilimiz olarak çoşarız. Anne olup, çocuğumuzu kucağımıza verdiğinde ise hayatın yaşama değer olduğunu anlarız. 

Bu üçünü de bugünlerde fazla suistimal eden olaylar okumaya başladık.

Yazık değil mi bize, insanlığımıza, düşüncemize,  kalbimize ve gücümüze.

Korumamız gerekenleri koruyamamak, onların isteklerini görememek, onların fikirlerine saygı gösterememek hangi erkek cinsi insanın duygusu olabilir ki ?

Şiddetin içinde çocuk varsa kızıyorum, hayvan varsa öfkeleniyorum ama kadın varsa utanıyorum.

Sevdiğinizde, koruduğunuzda, gözettiğinizde size dünyaları veren kadınlarımıza uygulanan şiddeti klasikleşen kınamalardan artık vazgeçmeliyiz.

Ağır cezalar değil,  ağır kurallar koymalıyız kadınlarımız için.

Onları korumayı, kollamayı berecemeyen, bırakanlara karşı onları koruyan ve kolayan bir mekaniz geliştirmeliyiz hukuk içinde.

Mesela Kadın Polisi gibi.

O polisin işi, sadece kadına yapılan şiddete karşı mücadele olmalı. Tıpkı teröre, tıpkı uyuşturucu baronlarına, tıpkı organize sahtekarlara karşı olduğu gibi.

Bunu yaptığımızda kadınlar daha güvende hissedecektir kendini.

Bunu yaptığımızda, o ince kalpli, sevecen, yaşamın ana temeli olan kadınlarımız kendilerine daha yaşanabilir bir dünya bulacaklardır.

İnsan kadın olsun,  erkek olsun hata yapabilir. Bu hataların bedeli nasıl bir erkek için öldürmeye,  yaralamaya varacak kadar şiddet değilse, kadınlar içinde öyle olmamalı.

Kadına şiddet,  çok eğitim görmeye,  çok kamu spotu yapmaya,  çok film çekmeye,  çok örnek vermeye daha gerek olmayan ağır bir suç.

Dünyaya sizi  kim getirdiğini,  hangi şartlarda getirdiğini, nasıl ilk besininizi verdiğini, nasıl kucaklayıp sardığını, nasıl ilk yürüşünüzü yaptırdığını düşününce, kadına yaptığımız şiddetten utanmamız için yeterli.

Düşünecek kadar kafanızda beyin taşıyorsanız, kadın, çocuk ve hayvan kırmızı çizginızdir.

Benim gibi.