Bir gece bir köşe başında vurdular onu
Hiç acımadan vurdular
Kalbine, yüreğine, mutluluklarına, hayallerine vurdular
Öylesine değil, ölesiye vurdular
Sevinçleri kırıldı 
Gülüşleri kırıldı
Ruhunu söküp aldılar 
Sakat kaldı hayatı 
Ömrü bir kötürüm artık omuzlarına yük olan

Sevgi denen yapı talan edildi yüreğinde 
Sözcükler artık iğreti duruyor dilinde 
Derinlikleri sığ bir bakış kaldı gözlerinde 
Kollarını kırdılar uzatamasın diye
Parmaklarını kırdılar bir daha tutamasın diye 
Hem yetim hem öksüz hem de ruhsuz kaldı o gece

Cansız bedenini toplarken öldürüldüğü yerden 
Ürperiyor artık duyduğu her ayak sesinden 
Arada yorulup, oturuyor kaldırım taşına
Bir sigara yakıp, çekiyor dumanını içine 
Duran bir vakitle akıp giden zaman arasında sıkışırken
Beşinci mevsimle tanışıyor yüreği 
Silinmiyor artık yüzündeki kederin izi 

Bir gece bir köşe başında vurdular onu
Hiç acımadılar 
Kalbine, yüreğine, mutluluklarına, hayallerine vurdular
Hem vurdular, hem de vuruldu diye suçladılar 
Kendine kendi yasını bile tutturmadılar