Virüsle uğraşırken, aşıyla uğraşırken, şimdi de sıcaklarla uğraşmaya başladık.

Resmen yanıyoruz!

Dışarıda 40’ın üzerinde sıcaklık, içerilerde, klima yoksa 30’un üzerinde sıcaklık.

Daha önce de yazmıştım, yine yazıyorum.

Bunlar dünyanın son iyi günleri.

Mevsim geçişleri artık çok keskin.  Kış,  soğuğuyla bir anda bastırıyor, yaz sıcaklığıyla.

Arasında nefes alacak.  Ne sıcak, ne soğuk diyeceğimiz mevsim kalmadı.

Hani ilkokullarda anlatılır ya, ilkbahar, yaz, sonbahar kış.

Artık o eskilerde kaldı.

Şimdi iki mevsim var artık dünyada, yaz veya kış.

Kavruluyoruz ya da donuyoruz.

Bunun nedenin de ne su, ne toprak, ne hava. 

Bunun nedeni tamamen biz insanoğlu.

Dünyayı kendi keyfine göre kullanan insanoğlu.

Bir ağaç dikmeye üşenen,  bir yeşillik alanın varlığından düşman olan, kendini betonarme, suni hayatların içine atan insanoğlu.

Bilimsel kurgu filmleri seyrederken, dünyanın gelecekte nasıl bir dünya olacağına, insanın varlığının nasıl devam ettirmek zorunda kalacağına dair çeşitli hikâyeler oluyor.

Mesela birinde, insanoğlu fanus gibi, kendisinin yarattığı yaşam alanında yaşarken, dışarı çıkanı kavuracak bir güneş,  yaşaması mümkün olmayan bir doğa bekliyor.

Hali hazırda da dünya ona doğru gidiyor.

Bir dönem, kapıların otomatik olarak açıldığı Uzay Yolu filmlerini hatırlayanınız vardır, ne heyecan duyardık, kapının otomatik açılmasından, elini değdirmeden seni görünce açılmasından. Uzay çağı derdik.

Alın şimdi bütün kapılar otomatik açılıyor, uzay çağındayız.

Demek ki, film teknolojisi bilim kurgu filmlerini uyuyarak, rüyasında görerek yapmıyor, düşünüyor, ne olabileceğini tahmin ediyor ve olabilecekler üzerine bilim kurgu filmlerini kuruyor.

Çevreye karşı duyarlılığımız artmadığı sürece, yeşili, doğayı koruyamadığımız sürece, onun yerine insanları kibrit kutusu gibi evlerin içine tıkıp, bir küçük saksıda ona doğayı vermeye çalıştığımız sürece, enin de sonunda yaşayacağımız hayat belli.

Kendi kendimize, yaşadığımız dünyayı cezaevine çevireceğiz.

Kendi yarattığımız dünyamıza kendimizi mahkûm edeceğiz.

Gelen geldi, giden gidiyor da, vah gelecek nesillerin haline!