Bizler çocukken günlerin , ayların , yılların hiç geçirmedigine inanır , uzun yaz  ve kış günlerini bitirmenin yolunu arardık... Oysa şimdilerde öyle mi ? Bir haftanın nasıl geçtiğini anlamdan bir yeni hafta karşımıza dikiliveriyor...Yine döngü yine döngü...Bu düşünce çalışan ve çalışmayan , sosyal hayatın içinde olan ve  olmayan  için hep aynı...

Evet yılları tüketiyoruz , günleri , dakikaları  ; en mühimi kanımca ömurlerimizi  tüketiyoruz....İşte bu düzlemde ömrün kulvarlarinda sevgiyi, aşkı, dostluğu en önemlisi insanı tüketiyoruz...

Adına modern çağ dediğimiz bu yüzyılda özgür olmak ,ben olmak adına , girişi yanlış yaptığımiz, yapmaya devam ettiğimiz değerleri tükete tükete yol alıyoruz...

İnsan olmanın yüceliğini , tümcelerle dile getirip pratiğin zayıf olduğu bir çaği tüketiyoruz......

Şikayeti bol günlerden geçiyoruz , yaşamsal anlamda herkes sıkıntılı ne var ki kimse de şapkasını önüne koyup bir şey yapmıyor , yapasi yok insanların kanımca .kara düzen yaşamak hoşlarına gidiyor insanların...

Birey olmak...

İnsan olmak...

Özgür olmak...

Altı doldurulmadan insanların diline pelesenk olmuş söz öbekleri,kimi dinlerseniz özgürlükten dem vuruyor ,ben bireyim diyor lakin havada kalan bir söylem biçimi... Pratiği olmayacak bir yüzyıl... tüketilen anlar ...

Her neyse!

Yeni bir yıla girmemize de az zaman kaldı ... Yeni aylar, yeni günler ,yeni beklentiler,yeni umutlar...

Değişmeyen bir gelenektir ,yeni yil için yeni dilekler dilenir , umutlar tazelenir....Oysa yılların sihirli değneği yoktur,insandir o sihirli değneği elinde tutan. .

İnsandır ,ne beklediğini bilen....Boğuntularini bilen...

Yeni yılda kafalarda sınırların olmadığı , insanın insanı kolay tüketmedigi , aşkın aşk gibi yaşandığını dilekler evrene gitsin...

Kimsenin kimseyi bozuk para gibi harcamadigi bir yıl ve çağ diliyorum...

Sevgisi ve aşkı bol bir 2020 olsun....