Hayatın içinden geçerken, hayat yolculuğunun merdivenlerinde  ilerlerken siz de benim gibi  bulunduğunuz merdivende durur ve çıkmış olduğunuz basamaklara dönüp bakar mısınız? 

Dönüp baktığınızda görür müsünüz? 

Sizi üzenlerin. Bak ben ne kadar iyi bir arkadaşım diyenlerin ama bunu göstermelik yapanların. Sizden başka herkese koşup yetişenlerin hem de bunu mübahmış gibi kılıfına uyduranların . Dostmuş, gibi  davrananların, sizinle ilgileniyormuş gibi yapanların suretini, bir de bulunduğunuz basamaktan izler misiniz?

Sonra tüm bunları izleyip, hayatınızdakilerin rollerinin hakkını veremeyip aslında hayatınızda mış gibi  olduklarını da görür müsünüz?  Görünce üzülür müsünüz?

Bir de yan rollerde görünenlerin aslında sizin hayatınızda  başrolü hakettigini farkettiğinizde içiniz huzurla dolmaz mı? dolar.

Sorumluluktan kaçmayan, insan olmayı anlamış insanları yanınızda gördüğünüzde yine içiniz huzurla dolar.

Benim hayatımda, mış gibi olanlardan alacaklarım var.  Sadece sevenin ve insan olanın, hissedenin, bu dünyada ben niye yaşıyorum diyebilenin bir kıymeti var artık.  Başkalarının hayatına dokunabilen insanlarla olmak istiyorum.

Bugün hem bir varmış hem bir yokmuş diyebiliyorum. Varmış dediklerim aslında yokmuş, yokmuş dediklerimse yüreğime dokunabilmek için çaba sarfediyormuş. Çok şükür olanları ve olmayanları farkedebilecek farkındalıkla huzur içindeyim. Bir varmış bir yokmuş diyebiliyorum.

Herkese sevdikleriyle birlikte  huzur dolu olmayı diliyorum. Mış gibi değil  gerçekten...