Hayatımızda arıyoruz. Hep arıyoruz.  Durmadan arıyoruz. Yılmıyoruz...Hergün arıyoruz.  Siz arıyorsunuz.  O arıyor. Ben arıyorum. Neyi mi arıyoruz?...

Kim neyi düşlüyorsa onu...

Şöyle bir aklınızdan geçirin bakalım... Kendimizi bildiğimizden beri şu hayat yolunda ömrümüz aramakla geçmiyor mu? Hadi ilk farkındalığımıza kadar gidelim. İlkokul yıllarımızda  arkadaş, oyun, neşe aradıklarımızdandı.

Sonra biraz sevgi biraz ilgi... Lise ve üniversite yıllarında yine sevgi, ilgi, dost, aşk ama en çok da kavak yelleriydi yollarımızda esen...   

Sonra iş hayatı ve ego rüzgarlarına maruz kalıp ilk şoklarla karşılaşma. .. Oysa ki siz hala korunaklı sınırınızda sevgi, dost, neşe ve tabi ki aşk yollarında yürürüm diye düşünürken başkalarının yolu sizi üzer, oyalar...

Bunların hepsi normal hepsi kabul edilebilir. Çünkü yollarınıza çıkanlar bitmeyecek. Belki de artacak... Ama bu yolları yürümenin tadını aldığımız zamanlarda da deymeyin keyfimize. ..

Yollarımıza giren çıkan kişilere, olaylara ve mekanlara farklı bakış açısıyla farklı yorumlarla bakmaya başladığımızda, yollarda buluruz artık herşeyi...  Yeter ki farklı tat almayı farklı yolları keşfetmeyi öğrenelim. ..

Çocukken yediğimiz bir yemeği şimdi başka bir tatla hissetmiyorsak, çocukken gezdiğimiz yerleri şimdi farklı bir gözle göremiyorsak, çocukken yaşadığımız sevginin, dostluğun, iyiliğin fazlasını şimdiki yollarımızda bulamıyorsak gittiğimiz yolları gözden geçirmek lazım...

Hiçbir şey aynı kalmaz. Üstüne iyisini, olumlusunu ekleyemiyorsan,  yollarda gide gide usanırsın. Ama ya tersi olunca... Ne yol ne hayat seni zorlar... Her yol keyif ve mutluluktur. Ne ararsan yolda bulursun. Herşeyi bulursun... Hayat yolunda, hayatının yolunda...Yeter ki sen, o yolu yürü...