Zordur hayvansever olmak , özellikle de sokak canlarına besleme yapmak . Onca insan denen vicdansız arasında. Oysa ki ne zor şartlarda gitmişsindir sen oralara. İsten çıkıp, yorgun , aç, sıcakta, soğukta , yağmurda , kendi hayatından feragat ederek .Ve ne zor bulmuşsundur 500 cani doyuracak mamayi, ekmeği. Tek bir amacın vardır. Onların ölmemeleri. Sadece haftada 2 gün tok yatıp, 5 gün aç kalmanın acısı ile onları sadece yaşatmaya çalışırsın bir çare. Zordur mucadele etmek her beslemede önüne geçip," Bu köpekleri alın götürün burdan, çok seviyorsan evine götür bunları, buralara mama dökmeyeceksin, zehirleriz bu köpekleri alın burdan" diye aldığın onlarca tehdit ve baskı altında . Mamami bulacaksın, kendi hayatını mi feda edeceksin , onca insan görünümlü vicdan yoksunları ile mi mücadele edeceksin . Onların tek suçu hayvan olmaları mi diye düşünürsün hep. Bizler gibi konuşamıyorlar, onlara yemek koyan bir aileleri yok , kimseleri yok , evleri yok . Can taşıyorlar onlarda, tek farkları konusamamalari mi ??? İnsanlığımızı biz ne zaman kaybettik bu kadar , ne zaman bu kadar merhametsiz bir toplum olduk, bu kadar zavallı canlara bile bu kadar acımasız olabiliyoruz diye soruyorum. Ben cevabını bulamadım. Ya sizler???