Köy dediğimiz şey, nüfus yoğunluğu bakımından en küçük, coğrafi ve ekonomik açıdan gelişmemiş en küçük yerleşimler yerledir.

Ama günümüzde artık köy dediğimiz yerler, doğasıyla,  güzelliğiyle,  sakinliğiyle en çok aranan yerler olmaya başladı.

Köyünden nüfusu çok, ekonomik ve coğrafi açıdan büyük yerlere bakanlar, şimdi o ekonomisi ve nüfusu çok olan yerlerden köylere bakar oldu.

Çünkü para kazanmanın kolay yolunu bulmak için geldiği şehirlerde, elinde bulunan huzuru, güveni ve samimiyeti kaçırdı.

Köyün ortasındaki kahvede içtiği çay ile şehrin gürültüsü içinde, dar sokakta,  küçük balkonunda içtiği çayın arasındaki farkı gökyüzüne baktığında gördü.

Şehirler o kadar kötü gelişti ki, çoğalan ve gelişen sadece yüksek binaları ve nüfusları oldu.

O şehirlerde insanın yaşam kalitesini yükselten hiçbir şey olmadı.

Köyünde dağ bayır gezen, yeşil veya sarı ovalarda koşan çocukların çocukları,  küçük bir parkın içindeki, plastik oyuncaklara mahkum oldular.

İşte o köylerden biri de Karabağlar.

İlçe olalı 12 yıl oldu.

İlçe olmadan önce bütün mahalleleri Konak İlçesi’ne bağlıydı.

Konak İlçesi’nin kıyılarındaki mahalleleriydi.

12 yıl önce ilçe oldu ama 12 yılda ilçe olmanın zerre farkını yaşayan bir ilçe olamadı.

Yollar aynı, mahalleler aynı, sokaklar aynı, çöp kutuları dahi aynı.

Tek değişen semtlerin bağlı olduğu ilçenin adı.

Karabağlar.

Bir de nüfusu değişti.

Türkiye’nin 45 şehrinden daha çok nüfusa sahip ilçesi oldu.

Ama Türkiye’nin 81 ilinden daha kötü hizmet alan ve kötü koşullarda yaşayan ilçesi de.

Kısacası 480 Bin nüfuslu bir köy oldu!

İnsana Dair:

Zamanı Geldiğinde Çalışanla,

Zamansız Çalışan Arasında Büyük Bir Fark Vardır.