Türkiye’de bütün şehirler resmen ölüm kalım savaşı, hasta olup olmama mücadelesi içinde.

Türkiye’nin her tarafı kırmızı yani en yüksek riskli durumda virüs istatistiklerinde.

Sağlık çalışanlarının yoğunluğuna ise aşı yetişmiş durumda.

Vakalar artık hastanelik olmuyor.

Ama işin garip olanı, aşılanan insan sayısına paralel şekilde virüsü bulaşan insan sayısı da artmaya devam ediyor.

En son yapılan gevşemelerin bedeli olsa gerek, 700-800 günlük vaka sayısı bugünlerde 55 binleri buldu.

Virüs, aşıya, aşılanmaya inat hızını kesmeden devam ediyor.

Tabi onun hızının kesmemesinin en büyük nedeni bizim kişisel olarak hareket hızımızı kesmememiz oluyor.

Maske, mesafe ve temizlik söylenen basit uygulamayı maalesef dikkat edilmiyor.

‘Bu zamana kadar bana bir şey olmadı, bu saatten sonra da olmaz’ nasılsa anlayışı içinde olan insan sayısının bir hayli fazla olduğu görünüyor.

‘Ölün ölecek, biz ölmediğimize göre ölmeyeceğiz’ diyen insan sayısı da bir hayli fazla.

Buna benzen düşünceler içinde olan ve bu düşüncelerini her ortamda söyleyen bir dostumu geçenlerde aradım.

Virüsü kapmış.

‘Nasılsın, nasıl gidiyor hastalık’ diye sordum.

Aldığım cevap aynen şöyle: ‘Dostum Azrail bir geliyor, bir gidiyor, bir geliyor, bir gidiyor. Çekilecek gibi değil”

Azrail’in nasıl gelip, gittiğini merak eden varsa, maskesini takmasın, mesafesini korumasın, hele ki temizliğine her zamankinden daha çok dikkat etmesin.

Azrail’in işi yok, zamanı çok!