Başkan olmak zordur. Nerede olursa olsun zordur. Sınıf başkanı olmak bile.

Ama en zoru da belediye başkanı olmak sanırım.

İlişkiler sıcak, alan dar, sayısal çoğunluk var, para var, icraat var, proje var, istek var, talep var, bir tane de belediye başkanı var.

Seçimler var, seçilmeler var, gelenler var, gidenler var, yanında olan, olmayan, beklentisini söyleyen, söyleyemeyenler vs.

Belediye başkanlarının işinin zor olan kısmı, vatandaşlara hizmet vermekte değil, vatandaşlara hizmeti ulaştırmak da değil, başkanların işlerinin zor kısmı, içinde yüzlerce insanın çalıştığı, binlerce insanın iş yapmak için etrafında beklediği belediyede işlerin hukuka ve yasalara uygun şekilde yapılmasını beklemek.

Bir belediye başkanı, her yerde, herkesle aynı zamanda birlikte olamayacağına göre, mutlaka ki, kendisinin haberi olmayan, haberi olsa dahi en son haberi olan, haberi olmasa daha haberi varmış gibi yapılan bir işler de doğal olarak olabilir.

Belediye başkanı olmak gerçekten zor.

Arkanıza baksanız dert, bakmasanız ayrı bir dert.

Kim ne yapılar diye baksanız dert, bakmasanız ayrı bir dert.

Seçen insanlara, onların yaşamlarına dokunmak için kafa yorarken, bunları görmek ayrı bir dert, görmemek ayrı bir dert.

Gazetecilik hayatımın içinde yargılanan birçok belediye başkanı gördüm. Sanık sandalyelerinde oturup kalkıp, beraat eden, suçsuz bulunan, tanıdığı veya tanımadığı insanlar tarafından yapılan işlerin hesabı soruna birçok başkan gördüm.

Başkan olmak zor.

Seçileceksiniz, seçenlere dikkat edeceksiniz.

Çalışacaksanız, çalışanlarınıza da dikkat edeceksiniz.

Dört gözünüz, dört kulağınız, iki beyniniz olacak.

Başkan olmak zor.