Aysel Ateş Abdullazade
Bazen erken, bazen geç...
Bilmiyoruz
Bilmiyoruz ki gidişler, hasretler,
gülüşler, vuslatlar,
hatta savaşlar, barışlar bizim içindir.
Sevinç ve kederle ortaktır hayatımız.
Gidişler, adım sesinden çok
yarım kalan sevginin semfonisidir.
Vuslatlar da
hasretler de otogarların sokak müziğidir.
En derin ayrılıkların yolu trenlerde çarpışır.
En uzak mesafe iki insan arasındaki ölçüdür.
Bazen gidenler senden ruhunu götürür,
adı bilinmeyen şehrin ıssız sakini olursun.
Bazen gidenler zamansız gider,
ya erken, yada çok geç.
Bazen gidenler ayakla değil,
sol yanı ile gider.
Yanağındaki gülüşte ölür,
gamzelere gömülür son yanın.
Zaman, zaman...
Dünya kadar kuçak açarsın gelenlere.
Hava alanında son bulur hasretler,
Misafir gelir hayatına vuslat.
Adımların uçurur seni
yürütmekten ziyade.
Demiştim ya -
Bizim içindir herşey.
Bazen gidenlere 'iyi ki' dersin,
Gelenlere 'şükür'