Nerden başlamalı ne yazmalı hakikaten zor.Sanki kalem kırılmış, sözler bitmiş,hakikat yüzümüze çarpmış.Doğanın , tabiatın haykırışı dünyaya sesleniyor. Bizler sadece üzülüyor, şaşırıyor, kızıyor hiç suçumuz yokmuş gibi ahkâm kesiyoruz.

Oysaki doğaya ne verirsen ver karşılığını alırsın.Ağaç mi ektin meyvesi ile sevinç, gölgesi ile ferahlık, görkemi ile hayat verir.Baktığında içinde mevsimlerin oluşumunu görürsün.Yeterki tabiatı sev, tabiatın tüm renkleriyle yaşamayı çevrene,ailene , çocuğuna anlat.Tabi sadece bunlar yetmiyor, ülkece iyileşmemiz için yetkili birimlerin betonlaşma, eğitimli kişilerin müteahhitlik,para hırsının yerini ahlak ve ilim almalıdır.Tipki Mustafa Kemal Atatürk'ün dediği gibi "En uzakta zannettiğimiz bir olayın bize bir gün temas etmeyeceğini bilemeyiz.Bunun için insanlığın hepsini bir vücut ve her milleti bunun bir organı saymak gerekir.Bir vücudun parmağının ucundaki acıdan, diğer bütün organlar etkilenir..."

Hakikaten ülkece etkinlendik.Deprem illerinde yaşanan acı bedenimize ruhumuza temas etti.Büyük, küçük psikolojik yapımızda değişimlere sebep oldu . Özellikle çocuklar ister istemez gördüler,duydular ve minik kalplerinde korku ve endişeye sebebiyet verdi.Ebeveyn olarak gerçekleri anlatıp, yapılması gereken tedbirleri konuştuk.Evlerimizde çözüm yolları bulmaya çalıştık.Korku ve paniğin yerini anlamaya ve anlaşılmaya bıraktık.

Yaşanan deprem,sel olayından çıkarmamız gereken bireysel çıkarımlari iyi değerlendirmek gerekiyor. Fıtratımızda olan iyiliği, güzelliği,empatiyi insanı değerlerimize yakışır,ahlak çerçevesinde sıkı sıkıya bağlamalıyız.

Bol bol okumalı, araştırmalı sağdan soldan gelen duyumlara değil ilmin ve bilimin ışığı ile aydınlanmalıyız. Bizi biz yapan birlik ve beraberlik seferberliğimiz tarihten bu zamana kadar hiç değişmedi. Kalbiyle gelene kalbimizle gidiyoruz.Ne mutlu bizi biz yapan değerlere sevgiyle