Dünya varolduğundan beri insanın insana yaptığını, tabiat ana yapmadı. Maalesef ki bu intikam ve düşmanlıklardan fazlasıyla nasibini aldı.

Kimileri suçu devletin ihmalkarlığına atarken, kimileri terör örgütü PKK’nın saldırganlığına suç buldu. Lakin kimse insan olarak, bize cenneti ve cehennemi öğretenlerin aslında cehennemi birbirimize yaşattığını göstermedi.

Zenginlerden yardım bekleyen devlet ise kendi aracılığı ile para toplarken en çok bu yangında milletin efendisi köylülerin, tek umut kaynaklarını saatler içerisinde yok olduğunu da bizlere gösterdi.

Yaşanan çaresizliklerle dolu bugünlerde ise dünün düşmanı olan Yunanistan’ın, yıllardır sıcak denizlere inmek isteyen Rusya’nın ormanlarımızı sulama destekleri verirken, ülkemizde çay paketleriyle umut arayan ve yardım edildiğini düşünen ve Cumhuriyet tarihine damga vuran bir devlet erkanı görüldü.

Verilen çay ile birlikte gelen Azerbaycanlılar umudumuz olsa da ormanlardan çıkan Afganların bir gün sonumuz olabilecekleri unutulmamalı.

Gelelim bugüne; mülteci sorununun yanında, gündemimiz yangınken yine bir kadın cinayetiyle uyandı Türkiye. Kendi ülkemizde bulunan canavarlar yetmezken buna dahil ettiğiniz mülteciler ise her gün ama her gün taciz, tecavüz ve kavgalarla doldurdu gündemi.

Ülkemiz yanıyor, kadınlarımız tecavüze uğruyor ve öldürülüyor. En başta bahsettiğim gibi bizlere cehennemi yaşatan yine insanlar oluyor.

Ülkenin gençleri işsizlikle umutsuzluğa kapılırken iş arayan tecavüze uğrayıp ses bile çıkaramadan öldürülüyor.

Ortadoğu ve Avrupa’nın sözde göz bebeği olan günümüz Türkiye’si, kendi milletinin ve değerlerinin dışında her şeye yardım severliğini gösteriyor.

Sanırım Türk misafirperverliğini ülkemiz çok yanlış değerlendiriyor.

Önce can sonra canan sözü şimdilerde yerini önce canan sonra cana bıraktı.

Benim ülkem yanıyor, insanlarım öldürülüyor ve hemcinslerim tecavüze uğruyor, öldürülüyor.
Peki yönetenler ne mi yapıyor?

Çay içiyor.