Enerjimizi yükselten içimizi kıpırdatan mevsim hoşgeldin. Nasıl güzel geliyorsun, nasıl da içten, samimi gelişin, anlatamam. Sonbaharın yüreğimizde  bıraktığı hüznü buruk renkleri silip süpürüyorsun.Tam da istediğim gibi yemyeşil, tertemiz...Aslında özümüz de, sözümüz de bahar gibi olsa temiz, içten ve çıkarsız. Tertemiz yaratılış fıtratımıza dönsek, ilk günkü bahara doğru...

Bence hepimizin buna ihtiyacı var. Arınma dönemine.. Hem kalben hem de bedenen bir arınma bu. Şimdi "baharla ne alakası var?" diyeceksiniz. Evet haklısınız.

O vakit haydi hep birlikte gözlerimizi kapatıp, şehrin tüm gürültüsünden uzaklaşarak sadece kuş seslerini, havadan geçen hafif uçak sesini,  rüzgarın esintisini düşünelim. Baharın o güzel enerjisini içimize çekelim, ohh ne de güzel geldin. Hoşgeldin. Aynı şeyi bir de kalbimizin içine işleyen, bizi bizden alan, hayatımıza  güzellikler getirenleri DÜŞÜNEREK tekrarlayalım. Birisinin "ben hep kötü düşünüyorum, bana kimsenin baharı filan getirdiği yok" dediğini işitiyor gibiyim. Evet insani üzen baharımızı yasa dönüştüren onca yaşanmışlığın yanında nasıl bahar gelsin diyenleri de duyuyor gibiyim. Gecmişin bizleri hapsettiği  kötü, çaresiz, çıkmaz sokaklarda kalırsan tabi bahar gelmez. 

Baharın gelmesi gibi sende yavaş yavaş çıkacaksın kışın soğukluğundan. Alışa alışa sindire sindire. Hep bir adım  ilerisine bakacaksın hayatta, zorluklarla mücadele eden biri olarak yaşayacaksın. Sımsıkı sarılacak, kucaklayacaksın hayatı. Baharın tüm insanlığı kapladığı gibi temiz, samimi, içten, doğal olacaksın. Sonra baharda papatyaların arasında seviyor sevmiyor  diye buluverirsin kendini. Hoşgeldin.