Bir anne sokak köpeği düşünün ki kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerde yavrularını yaşatmaya çalışan. 

Ve bir insan düşünün ki son model bir mercedes arabası ile ücra bir bölgede o anneyi alıp kuytu bir köşeye götürüp tecavüz etmeye çalışan...

Bizler ne zaman kaybettik insanlığımızı, vicdanımızı bu kadar ağır bir şekilde? 

Ne zaman bu kadar kötüleştik. 

Soruyorum ey insanoğlu? 

Kanunlar , sahipli olmayan bir canlıya neden canlı bir can  muamelesi yapmıyor?

 Sahipli olmadığı için, yaşamaya ve yaşatmaya çalışan, ağzı dili olmayan bu canlar neden acı çekmeye mahkum? 

Biz nasıl bir ülke olduk, bu kadar acımasız, bu kadar vicdansız? 

Çok soru sordum biliyorum. Okumak bile acı veriyor değil mi?

Ülkemizde binlerce  sahipsiz sokak hayvanı, her gün acılar içinde, sessizce, kimse görmeden ölüp gidiyor. 

Ve bu insan kılıklılar aramızda, bizimle, ceza almadan yaşamaya devam ediyor. 

Bugün bu anne köpeğe, yarın da savunmasız bir kız çocuğuna tecavüz etmeye devam edecekler. Bu bir ruh hastalığı ve tedavisi yok. 

Hayvanlara tecavüz bir yüz kızartıcı suç değil cezadır. 

En ağır şekilde cezalandırılması ve para cezasına dahi dönüştürülmemesi gerekli bir durumdur. 

Susmayın , bu düzene ortak olmayın. Hayvanlara eziyet etmenin en ağır suçlardan biri olmasını istiyoruz.

Eğer öyle olsa idi ; şu an ölen pek çok çocuklarımız da yaşıyor olacaktı!