Bu gün aynaya baktığını gördüm, kıskandım aynayı. Aynayı kıskanacak kadar düştüm. Keşke seni tek aynadan kıskansaydım. Ben seni bazen kendimden bile kıskanıyorum. Sakınıyorum seni her türlü gözden. Sana söylenecek her türlü sözden.

Anlatayım mı sana içimdeki seni. Seviyorum ulan köpekler gibi, eşekler gibi seviyorum, demek isterdim yüzene. Kemiklerimin içindeki ilikler acıyor. Damarlarımın içindeki hücreler acıyor. Gözlerimin içindeki yaş bezeleri acıyor. Kalbim acıyor anasına avratına sövdüğüm dünyasında bir dert uğruna. Sana şarkı yazdığımda sözlerim ağlıyor düşerken satırlara. Tel tel ayrı duruyor saçların parmaklarımın ucundaki paslı makaslara. Ayrı ayrı dökülüyor gülüşün aşkın sonsuz makamlarına. İlliklerime kadar işledin sevdanın sokaklarında, bedenimin caddelerine. Kalbimdeki mahalleden sesin yankılanıyor iç organlarımın evlerine. Şarkılar çalıyor beynimin senin için yanmış zerrelerinde. Edebiyat kan ağlıyor çaresiz ellerimde. Ben seni kendimden bile kıskanıyorum haberin yok bunu da biliyorum.

Seni anlatamıyorum yıldızlarda beni dinlemeye gelen melek kardeşlerime. Yıldız ablam götürdü beni bu gece yıldızlar da oturan güneşin evine. Ben, yıldız, güneş, ay oturduk sabaha kadar uçan halının üstünde. Yine anlatamadım seni sustum. Tam söylemeye niyet ederken tövbe ettim içimden. Sustum çığlıklarımla sağır ettiğim kendime. Ben seni senden bile kıskanıyorum biliyor musun?

Ben seni hep terim anlamlarla anlattım gerçek anlamları bile anlamayanlara. Mecazları mürsel eyledim, farzları misal, ruhları revan eyledim, kendimi viran eyledim sana. Edebiyatta kaş göz bırakmadım, dağıttım her yeri beni aldırmayanlara. Dualara sakladım seni, teheccüt namazları kıldım seni yazsın diye Rabbim bana. Mendiller sattım sokaklarda tek kuruş para almadan. Bir hayır dua istedim halktan, Allah seni sevdiğine kavuştursun diyenlere şarkılar okudum candan. Ben seni senden bile Kıskanıyorum ama sen bunu bilmiyorsun ve hiç bilmeyeceksin.