Dün gece saatlerinde Hatay’ın İskenderun İlçesi’nde paramotorla sızmaya çalışan teröristler, kahraman güvenlik güçleri tarafından etkisiz hale getirildi.

Birisi kendini patlatmış siz zahmet etmeyin dercesine, diğeri canımı kurtarabilir miyim diye kaçarken etkisiz hale getirilmiş kahraman güvenlik güçlerimiz tarafından.

Teröre yabancı bir ülke değiliz.

Yıllardır mücadele ediyoruz ve etmeye de devam edeceğiz.

Şehitlerimiz, gazilerimiz oluyor ama ondan daha önemli olan bir şey var ki, Türkiye Cumhuriyeti her zamankinden daha fazla güçlü şekilde yoluna devam ediyor.

Terör saldırılarına alıştığımız kadar bir şeye daha alıştık, dış ülkelerin terör saldırısı uyarısında bulunmasından kısa süre sonra terör saldırısı olması.

Bu bir istihbarat olamaz.

Olsa olsa bu bir talimat gibi geliyor bana.

‘Biz, size saldırmaları için teröristlere talimat verdik. Haberiniz olsun’ dercesine gibi geliyor bana.

Öyle ya, söylediğinde terör saldırısı oluyorsa, ya teröristlerin içindesindir, birlikte hareket ediyorsundur, hedefleri birlikte belirliyorsundur ya da teröristler senin içinde ne yapacaklarını bilebiliyorsundur.

İkisi de terörün öyle ya da böyle içinde olduğu gerçeğini değiştirmiyor.

Adı hangi devlet ismi olursa olsun, teröre destek veren devletler gün gelir o terörün mağduru olurlar. Bir başkaları da onlarda terör eylemi olması için gerekli her türle şeyi yapar veya yaptırabilirler.

Her iki durumda da cevap bekleyen en büyük soru şu olsa gere:

Köpeğin tasması kimin elinde?

Geçmiş olsun Türkiyem.

Geçmiş olsun İskenderum.