O ismi hatırlanmayan ama siması görünce herkesi aaa laz cemal dedirten muhteşem bir adamdı.

İlk tanışmam dı 14 Şubat Sevgililer günü dinletim. O gün dostlarıyla dinletimin olduğu, Bayraklı Belediyesi Dünya Barış Anıtı Restoranta yemeğe gelmişti. Orada görüp ben rica ettim kal biraz daha üstad dedim, hatta sahneye bile aldım, 1 Karadeniz Türküsü bir de Nazım Hikmet şiir i ile tanıştık.

Sonuna kadar kaldı neredeyse, giderken de nota sehpama kartını bırakıp Ömer im mutlaka ara görüşelim kardeşim dedi.

Aradım adam gibi adamı, gittim çekim yaptıkları set e. Mola verdirdi herkese geldi oturdu benle.

1 kaç hafta sonra, Afyon Kocatepe Üniversitesi öğrencileri, ağebey israfil abiyle seni davet etsek gelir misiniz dedi. Konuştum, 1 Lira istemedi çocuklardan, tamam Ömerim dedi.  İzmir e geldi, İzmir den beraber çıktık yola...

Tam 3 gün Afyon da gece gündüz uyumadık nerdeyse hiç, oturup söyleştik, Üllkenin sorunlarından tut, Karadeniz fıkralarına kadar. Hele bir de genç öldü diye kahrolduğu Kazım Koyuncu ile olan anılarını anlattı ki bize. Özlüyordu onu hem de çok. Ama kim bilebilirdi, bu kadar kısa süre de kavuşacak o dostuna.

Afyon da ki otel de 2 odalı lüks süit verilince ona, odaya girmesi ve çıkması bir oldu, geldi odama, Ömer im ben o odada kalamam bana da sizin gibi oda versinler dedi.

Tanıdığım en mütevazı insanlardan İsrafil Köse, herkeste kendini güzel hatırlatacak bir anı bırakıp göçüp gitti dünya denen han dan bu sabah.

Emir Allah ın, Allah ın da, keşke bu kadar erken almasaydı yanına.