Küçük bir çocukken, bir filmde izlemiştim. Şu an da büyük bir çocuğum ama o film aklımdan çıkmıyor. Çünkü o film çok büyük bense bazen küçük oluyorum. Filmin adının içeriğinin hiçbir önemi yok. Bana göre bu hayatta bir şeyin dışında hiçbir şeyin önemi yok. O “şey”i merak ediyor musunuz? Etmeyin! Ama yine de ben söyleyeyim. Gözyaşı. Bence bu hayatta gözyaşından başka hiçbir şeyin önemi yok. Neden mi? Çünkü o palyaçoyu ağlattılar.

Palyaço nasıl ağlar dedim ben küçükken. Onlar hep gülen kişilerdir. O zaman onların insan gibi bir varlık olduğunu düşünüyordum. Yani erkek kadın ve palyaço… Ben onun gerçek olmadığını öğrendiğimde babam saçlarımı okşamıştı. Yok, oğlum onlar maske takıyor demişti. Yüzüne de makyaj yapıyor demişti. Anlamamıştım. İnsan gülmek için neden yüzüne makyaj yapsın ki? Ya da başkalarını güldürmek için?

Büyüdüm. Anladım. İnsan gülmek için sürekli makyaj yapıyormuş. Eğlenceli görünmesi gerekiyormuş. Bu yaşıma kadar kaç makyaj yaptığımın sayısını hatırlamıyorum. Siz acaba kaç makyaj yaptığınızı düşündünüz mü?

Eee filmden nerelere bağladın konuyu dediğinizi duyar gibiyim. O filmde palyaçonun para kazanması gerekiyordu. İnsanları güldürecek ve para kazanacak. Çok kutsal bir meslek bence… Palyaço ölüm haberi aldı. Çok sevdiği birinin ölüm haberini… Siz ölüm haberi almak nedir bilir misiniz? Ancak o sırada gülmesi gerekiyordu. İşinin bitmesine daha yarım saat vardı. İnsanlar ona bakarak eğlenmeli ve güldürmeliydi. Palyaço küfretti her şeye. Dayanamadı. Önce küçük bir gözyaşı döküldü gözlerinden. En değer verdiği şeyi döküyordu. Sonra gözünün altındaki o makyaj akmaya başladı. Palyaço ağlıyordu. İnanılmaz bir şeydi bu. Dikkatini çekti herkesin bu sahne. Özellikle de benim gibi küçük çocukların. Palyaço da ağlıyorsa yıkılsın bu dünya. Yerle bir olsun. Küçük bir çocuk ona sarıldı. O daha da ağlamaya başladı. Palyaço hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Alışveriş merkezindeki müzik susmuş. Palyaço’nun hıçkırıkları bağırmaları kaplamıştı her tarafı. Sonra herkes ona sarıldı. Sevgi yumağı oluştu. Herkes onunla ağladı. Daha çok ağladı. Ben de televizyon karşısında ağladım. Hala o sahne aklıma geldikçe ağlarım. Ağladıkça insanlar rahatlıyordu.

Şimdi size çok ciddi bir şey söylüyorum. Hepimiz palyaçoyuz.