Dün akşam saatlerinde sallandık. 

Otururken sallandık, ayaktayken sallandık, maç seyrederken sallandık, yürürken sallandık.

Manisa’nın Akhisar İlçesi’nde oldu, bütün İstanbul, İzmir, Bursa, Manisa,  Aydın hep beraber hissettik.

Korktuk mu?

Korkmadım demeyen benim gibi olsun!

Alıştık mı?

Asla.

Ölümünü kabul etse de insanoğlu, nasıl alışabilir ki ölüme, yaşamak dururken.

Deprem sonrası önce depremle ilgili şehirlerdeki mülki idari amirlerin açıklamaları geldi. Valilerin, belediye başkanlarının, muhtarların. 

Sonra vatandaşların hissettikleri.

Arada bilim adamları girdi konuşlara. O üniversiteden profesör, bu üniversiteden profesör.

Bilimsel olarak açıklama yaptılar. 

Daha olur mu? Nereye doğru gider? Daha büyüğü olur mu? Depremde anında ne yapmalıyız?

Hepsini ayrı ayrı televizyon kanallarında izledim.

İzlerken içimdeki korkunun yerini merak aldı.

Allah korusun,  öleceksek depremde, ölmemek için ne yapmalıyız, depremden, ölümden kaçışın yolu ne?

Bunları düşünürken, aklıma bilimsel olmayan ama belki de bilimsel yanı olan bir çıkarım geldi bir anda.

Hani şu bizim ayıla, bayıla gittiğimiz termaller var. 

Sıcak suyun bol olduğu. Allah’tan geliyor bu sıcak su, şifa bulmak için, şifalı su diye gittiğimiz termaller.

Onların bilimsel açıklaması, fay hattının olduğu yerlerden geçiyor olması. Yoksa yerin altında, yer altı sularını ısıtan başka bir şey yok.

Peki, bu fay hattında sıkışmış ve ısıtmış suyu biz doğal çıkma halini bozarak yeryüzüne zorla çıkarıyor muyuz?

Termaller yoğunluğuna ve suyun bolduğuna bakınca evet!

Sıcak ve şifalı suda tatil keyfi, soğuk havalarda hepimizi birinci derecede tercih ettiği.

İşte o suları yeryüzüne çıkartıp, termallere alıyoruz ya. Aldıkça yerin altında o suyun olmadığı yerde bir boşluk oluşuyor ya, işte o boşluğu kim dolduruyor dersiniz?
Deprem!