Anlamaya çalışmaktan, bunu zorlaştıranlardan, anlaşılmak için çabalamaktan...

Yoruldum artık;
Kalbimin ritmini değiştirip, o mutluluğa alıştırıp, sonunda hep hayal kırıklığı yaşamaktan...

Yoruldum artık;
İnanıp her seferinde yanılmaktan. Kendi kendime yaşattığım kabuslardan, kimse üzülmesin diye kendimi parçalamaktan.

Yoruldum artık;
Okuması gereken ona adadığım satırlarımken, canımı seçen en cana yakın olanlardan... Canıma okuyanlardan.

Yoruldum artık;
Ağzı bal, gönlü hâl, ardımdan kötü yüzüme gülen sahtekarlardan...

Yoruldum ama yormadım kimseyi. İşte bu yüzden her sevdiğim gönülden kovuldum.

Ömer Köroğlu