Yerel hizmetleri zaman zaman eleştirmek, gazetecik hastalığı değil, vatandaşı düşünerek görev yapma heyecanıdır.

Yerel hizmetlerde en çok tuhafıma giden, allanıp, pullanıp, süslenip, açılışlar yapılan, konuşmalar yapılan yerlerin, bir süre sonra doğanın kaderine terk edilmesidir.

Madem yapıyorsun bakacaksın.

Madem açıyorsun, kapatmayacaksın.

Madem süslüyorsun, süslü kalması için mücadele edeceksin.

Sözü nereye getireceğim Narlıdere’ye, Narlıdere Belediyesi’ne, Narlıdere Belediye Başkanı Ali Engin’e.

Geçmiş zaman Yapılmış güzel bir park.

Adını da vermişsin, Anadolu’nun ölümsüz ozanı Âşık Veysel.

Bari parka arada bir geçerken bakın.

Tamam Aşık Veysel yaşasaydı da göremezdi ama biz hem yaşıyoruz, hem görüyoruz.

Sararmış halini görüyoruz.

Bakımsız halini görüyoruz.

Sadece bir tabela asmak, üstüne ismini yazmak parkı tamamlayan şeyler değildir.

Park dediğin yeşildir ve yeşil kalır.

Park dediğin insanları baktığında, ‘Doğa ne kadar güzel’ dediği tablo gibi yerlerdir.

Narlıdere’deki Aşık Veysel Parkı’na bakan, ‘Doğa ne kadar güzel’ demez,  ‘Neden yaptınız?  Neden bakmadınız? Neden bu hale getirdiniz?’ der.

Aşık Veysel göremese de, vatandaş görür, biz görür, gösterir ve yazarız.

Yerel hizmetin kalitesi anlaşılsın diye

Anlaşıldı mı?