SAZLIK KUŞLARI

Gözden ırak bir köşede kıstırılmış düşünceler.
Elleriyle geceyi kıskandıran, karanlık seviciler.
Yurttan sesler korosu hep bir ağızdan akortsuz.
Sazlık kuşları, suyun dibinde vicdanları susuz.
Sessizlik güne damgalı deniz hırçın, med cezir.
Kuşlara özgürlük hak, kimse ne şah ne de vezir.
Boyalı kuşlar konulmuş paslı kafeslere, esaret.
Bir parça ekran haykırması, yaşamdan kefaret.
Deli martılar var, gagaları nasır tutmuş, yorgun.
Sazlığın en kuytularında tenhada çokça vurgun.
Küçük bedenleriyle ağır yük yüklenmiş, gelecek.
Kanatları el verse, en iyi yerden uçup, sevecek.

İç ısıtan renk panayırı olmasını isterdi, kuşlar.
Sazlık çok sesli, bir yandan müzik ve alkışlar.
Doğanın yüreğine doğru yolculuk, rüzgar dost.
Bir elinde kuzey haberleri, güneye serili post.
İçleri ürperen kuşlar bir uçuşta dibine sahranın.
Kanat erken yağlanmalı, belki bu an son anın.
Halleri bir çırpıda özgürlük olacak anda, korku.

Kaygı duyarsa kuşlar, her avcı umarsız atar oku.
Kara benizli çakallar sazlıkta kurmuş masayı.
Kuşlar sabırlıdır, iklimden iklime bekler yasayı.
Suskun kuşların dili vardır, çözülmez enigma.
Soğuk geçse de mevsim, umutlar sıcak tema.